Άρθρα
Τρόποι ενίσχυσης των γλωσσικών δεξιοτήτων στους πρώτους μήνες
Ανταποκριθείτε στο μωρό σας όταν κλαίει. Το κλάμα είναι η πρώτη μορφή επικοινωνίας του μωρού.. Όταν ανταποκρίνεστε στις κραυγές ή το κλάμα τους, τα μωρά μαθαίνουν ότι ο κόσμος είναι ένα ασφαλές μέρος όπου μπορούν να εκφράζουν και να καλύπτουν τις ανάγκες τους.
Να μιλάτε με το μωρό σους. Τα μωρά ξεκινούν τις δεξιότητες ‘συνομιλίας’ περιμένοντας τη σειρά τους. Ξεκινούν να βγάζουν ήχους, σας κοιτούν και σας περιμένουν. Όταν βγάλετε κι εσείς παρόμοιους ήχους, επαναλαμβάνουν.
Μιλήστε φυσικά στο μωρό σας. Τα μωρά μαθαίνουν τη γλώσσα μας αποκτώντας εσωτερικό λόγο. Καταλαβαίνουν παρόλο που δεν έχουν ακόμα αποκτήσει το μηχανισμό ομιλίας. Πολλές φορές καταλαβαίνουν τι λέτε ακόμα κι αν το λεξιλόγιό τους δεν έχει αρκετές λέξεις.Το γλωσσικό περιβάλλον του μωρού πρέπει να είναι πλούσιο.
Μιλήστε με το μωρό σας σχετικά με αυτό που κάνετε μαζί του και περιγράψτε το. Για παράδειγμα όταν το μωρό σας πιάνει το χέρι του, μπορείτε να πείτε, «ωχ, είναι το χέρι μου μου» ή όταν βλέπετε το παιχνίδι του που ασχολείται ‘’τι ωραίο φορτηγό έχει μαύρες ρόδες και μεγάλη καρότσα’’ κλπ
Περιγράψτε και την ενέργεια που κάνετε όταν βρίσκεστε στο οπτικό του πεδίο και σας παρακολουθεί ‘’Πάω στο δωμάτιο να φέρω το μαξιλάρι’’.Το παιδί διδάσκεται μέσα από τη συζήτηση τη γλώσσα αλλά ενεργοποιούνται ταυτόχρονα και όλα τα κέντρα στον εγκέφαλο που είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξη της ομιλίας.
Επαναλάβετε την διαδικασία αλλαγής της πάνας ώστε να αυτοματοποιηθεί στον εγκέφαλο του ότι ‘’βγάζουμε την πάνα γιατί είναι λερωμένη’’.
Κλείστε το tablet και την τηλεόραση. Από πρόσφατες έρευνες που έχουν γίνει η τηλεόραση ευθύνεται για τη διάσπαση προσοχής που προκαλείται αργότερα στην προσχολική και σχολική ηλικία
Ψάξτε για βιβλία με φωτογραφίες ή εικόνες που έχουν μεγάλες φιγούρες και έντονα χρώματα. Τα βιβλία ανοίξτε τα και βοηθήστε το παιδί σας να γυρίζει όπως μπορεί τις σελίδες
Και φυσικά τραγουδήστε του , χορέψτε του,κάντε του αστεία, διαβάστε του παραμύθια ,δείξτε του εικόνες με αντικείμενα καθημερινά, πείτε του την χρήση τους.
Πάνος Χριστοφιλέας
Ειδικός παιδαγωγός/Λογοπεδικός
Διαταραχή Αισθητηριακής Επεξεργασίας
Γιατί το παιδί μου το κάνει αυτό?
«Κλαίει όταν τον ντύνω με τα ωραία του τα ρούχα, θέλει συνέχεια να κυκλοφορεί γυμνός και ξυπόλυτος, δεν με αφήνει να τον χαϊδέψω και να τον πάρω αγκαλιά, δεν θέλει να τον κουρέψουμε, πίνει μόνο γάλα και δεν θέλει τίποτα άλλο να φάει, ζαλίζεται κάθε φορά που ανεβαίνουμε ή κατεβαίνουμε τις σκάλες του σπιτιού, και κλαίει ασταμάτητα όταν βγαίνουμε έξω για φαγητό…», «Τι συμβαίνει, τι έχουμε κάνει λάθος«, λέει μια μαμά.
Τα παιδιά με Διαταραχή της Αισθητηριακής Επεξεργασίας δυσκολεύονται να μετατρέψουν τα αισθητηριακά μηνύματα (τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος) σε λειτουργικές συμπεριφορές.
Παρακάτω αναφέρονται κάποια σημάδια που μπορεί να συνυπάρχουν στα παιδιά αυτά:
Υπερ Ευαισθησία στους ήχους: Μπορεί να κλείνει τα αφτιά του όταν οι ίδιοι θόρυβοι δεν ενοχλούν άλλους.
Ευαισθησία στην αφή: Δεν του αρέσει να τον αγγίζουν ή δεν μπορεί να τον ακουμπάνε αρκετά.
«Ιδιοτροπία» στο φαγητό: Τρώει μόνο 1 ή 2 οικεία φαγητά.
Αποφυγή αισθητηριακής διέγερσης: Δεν επιθυμεί να βάζει τα χέρια του μέσα σε οτιδήποτε είναι βρώμικο όπως η κόλλα, ο πηλός ή η λάσπη. Φοράει μόνο ορισμένα ρούχα.
Υπερκινητικότητα: Δεν μπορεί να παραμείει ακίνητος κατά τη διάρκεια της ημέρας ή το βράδυ.
Ο φόβος του συνωστισμού: Αντιδρά έντονα σε χώρους με πολύ κόσμο.
Φτωχές αδρές και λεπτές κινητικές δεξιότητες,δυσκολία στην ισορροπία: Υπάρχουν δυσκολίες στην γραφοκινητική διαδικασία και στο κλώτσημα μπαλών.
Υπερβολική έκθεση σε κινδύνους: Μπορεί να υπάρχει χαμηλή ενημερότητα του πόνου ή της αφής, και αυτό να συναντάται ως επιθετική συμπεριφορά.
Αυτές είναι μόνο κάποιες ενδείξεις. Αν υπάρχουν κάποιες από τις παραπάνω συμπεριφορές συζητήστε το με τον παιδίατρό σας ή κάποιον ειδικό.
Πάνος Χριστοφιλέας
Ειδικός Παιδαγωγός/Λογοπεδικός
πηγή: ergotherapianews.blogspot.gr
Σύνδρομο Asperger
Το Σύνδρομο Asperger ανήκει στις Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές και επηρεάζει τον τρόπο επικοινωνίας και τις σχέσεις ενός ατόμου με το περιβάλλον του. Συχνά θεωρείται ότι όλοι όσοι έχουν Αυτισμό και έχουν υψηλές επιδόσεις, φέρουν το Σύνδρομο Asperger.
Τα άτομα με Σύνδρομο Asperger (ΣΑ), ως παιδιά άλλα και αργότερα ως ενήλικες βιώνουν δυσκολίες στις καθημερινές κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις. Η ικανότητά τους για ανάπτυξη κοινωνικών- φιλικών σχέσεων είναι γενικά περιορισμένη, όπως είναι και η ικανότητά τους να καταλάβουν τη συναισθηματική έκφραση των άλλων ανθρώπων.
Όλοι οι άνθρωποι, παιδιά και ενήλικες παράλληλα με σύνδρομο Asperger έχουν δυσκολία στην κατανόηση του κόσμου που τους περιβάλλει. Ενώ έχουν φυσιολογική ή και πολλές φορές ανώτερη νοημοσύνη και επιθυμούν την επαφή και τη σχέση με άλλους ανθρώπους, δε γνωρίζουν τον τρόπο προσέγγισης, με αποτέλεσμα να πλησιάζουν τους άλλους με ακατάλληλο και ιδιόρρυθμο τρόπο.
Πολύ συχνά συναντάται άτομα με ειδικά ενδιαφέροντα και η ενασχόλησή τους με αυτά γίνεται εμμονή καθώς επίσης μπορεί ένα ενδιαφέρον από την παιδική ηλικία, να αναπτυχθεί και να εξελιχτεί σε κλάδος επαγγελματικής απασχόλησης.
Πολλά από αυτά τα άτομα παρουσιάζουν μαθησιακές δυσκολίες , δυσλεξία και παρ’ όλο που έχουν ικανοποιητική δυνατότητα συγκεκριμένης σκέψης, αδυνατούν στον αφηρημένο τρόπο σκέψης.
Το γεγονός ότι η νοημοσύνη είναι φυσιολογική ή και ανώτερη, κάνει ακόμη πιο δύσκολη τη διάγνωση αυτών των ατόμων. Ως ενήλικοι, μπορούν θεωρητικά να ζήσουν μια παραγωγική και ανεξάρτητη ζωή. Μερικοί εργάζονται αποτελεσματικά σε κάποια δουλειά και δημιουργούν οικογένεια.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όμως όπου ένα άτομο, ενώ έχει καλή τεχνική κατάρτιση, αντιμετωπίζει προβλήματα προσέγγισης στην ομάδα εργασίας του με τους συνεργάτες του. Οι άλλοι συνήθως περιγράφουν τα άτομα με το Σύνδρομο Asperger ως υπερβολικά εκκεντρικούς, διότι προβάλουν μια προσωπικότητα εγωκεντρική όπου κάθε συζήτηση περιστρέφεται, είτε γύρω από τον εαυτό τους, είτε έχει μια εμμονή με περίπλοκα θέματα, χωρίς να ενδιαφέρονται για μια πραγματική συναισθηματική επαφή με τούς άλλους.
Τα άτομα με σύνδρομο Asperger έχουν μεγάλη ανάγκη για ένα ήρεμο και κυρίως ένα προβλέψιμο περιβάλλον. Ένα ημερήσιο χρονοδιάγραμμα, μία ρουτίνα, είναι κάτι πολύ χρήσιμο και γι’ αυτά τα άτομα, καθώς διατηρεί την προβλεψιμότητα και μειώνει το άγχος προετοιμάζοντάς τους για τυχόν αλλαγές στο πρόγραμμα.
ΠΗΓΗ www.aspergerhellas.org
Χρήσιμοι σύνδεσμοι:
www.aspergerhellas.org
www.asperger.gr
http://www.autismhellas.gr/el/Asper…
Εργοθεραπεία
Αν και οι περισσότεροι έχουμε ακούσει πολλές φορές την λέξη εργοθεραπεία, λίγοι είναι εκείνοι που πραγματικά γνωρίζουν τι είναι αυτή η επιστήμη, με τι ασχολείται και τι μπορεί να προσφέρει σ’ ένα παιδί.
ΤΙ είναι η εργοθεραπεία ΤΕΛΙΚΑ;;;
Με πολύ απλά λόγια η εργοθεραπεία είναι μια επιστημονική ειδικότητα που ασχολείται με τη λειτουργικότητα του ανθρώπου σε κάθε ηλικία, δηλαδή σκοπός της είναι να καταστήσει το άτομο λειτουργικό και ικανό να εκτελέσει όλες τις δραστηριότητες, που χρειάζεται στη ζωή του.
Θα μπορούσατε ποτέ να σκεφθείτε ότι μερικές συνεδρίες εργοθεραπείας θα ήταν ωφέλιμες σε παιδιά που δεν τους αρέσει να κάνουν κούνια, που δεν παίζουν με τα παιχνίδια τους και τους συνομήλικους τους, λερώνονται υπερβολικά και δεν κάνουν “ωραία” γράμματα;;;
Ο εργοθεραπευτής είναι σε θέση να δει αυτές τις δυσκολίες του παιδιού, να εντοπίσει την αιτία τους και να το βοηθήσει να αποκτήσει και να αναπτύξει τις απαιτούμενες δεξιότητες έτσι ώστε να μην υστερεί από τα παιδία της ηλικίας του.
Η εργοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί που δυσκολεύεται στην κίνηση (αναφέρεται κι ως αδρός κινητικός συντονισμός), στη μάθηση, στην οργάνωση χώρου και αντικειμένων, στην οπτική αντίληψη και διάκριση, στον προσανατολισμό ή στην αυτοεξυπηρέτηση (έλεγχος σφιγκτήρων- πρόγραμμα τουαλέτας), ή ακόμη και ένα παιδί που δεν έχει επαρκή για την ηλικία του χρόνο συγκέντρωσης .
Το παιδί, που θα παραπεμφθεί σε έναν εργοθεραπευτή, πρώτα θα αξιολογηθεί μέσα από κάποια ειδικά τεστ δραστηριοτήτων, ώστε να διαπιστωθούν οι αδυναμίες του. Στη συνέχεια, ο εργοθεραπευτής θα σχεδιάσει ένα θεραπευτικό πρόγραμμα προσαρμοσμένο στις ανάγκες του, με τις κατάλληλες δραστηριότητες, που θα το βοηθήσουν να συμπληρώσει τις ελλείψεις του.
Η εργοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας όταν παρουσιάζει περισσότερα από 4 χαρακτηριστικά:
Δυσκολεύεται να αυτοεξυπηρετηθεί (ένδυση-απόδυση, σίτιση κλπ)
Είναι υπερκινητικό
Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί ή συγκεντρώνεται υπερβολικά σε μια δραστηριότητα και δεν μπορεί να μεταβεί σε άλλη
Πέφτει εύκολα κάτω ή πάνω σε έπιπλα
Δεν εμπλέκεται σε παιχνίδια που περιλαμβάνουν κίνηση
Δεν έχει καταλήξει σε ποιο χέρι θα χρησιμοποιεί
Έχει δυσκολία στο να χρωματίσει μέσα σε πλαίσιο, να αντιγράψει σχήματα
Δεν φτιάχνει πάζλ
Αντιστρέφει γράμματα και αριθμούς και ο γραφικός του χαρακτήρας είναι πολύ κακός
Δεν γνωρίζει βασικές έννοιες όπως ημέρες , μήνες, μπερδεύει χωρικές και χρονικές έννοιες
Είναι πολύ ευαίσθητο σε οσμές, γεύσεις, θορύβους, αγγίγματα, δεν δέχεται να του κόψουν μαλλιά , νύχια .
Θυμώνει πολύ εύκολα κα σπάει τα παιχνίδια του.
Επειδή η εργοθεραπεία ως θεραπευτικό μέσο χρησιμοποιεί πολλά παιχνίδια δεν λειτουργεί σαν μάθημα με αποτέλεσμα να αρέσει πολύ στα παιδιά. Οι μπάλες, οι πλαστελίνες, τα τουβλάκια για κατασκευές, τα πάζλ, η ζωγραφική, τα σχοινάκια, οι κορίνες ,τα στεφάνια, οι ειδικά προσαρμοσμένες κούνιες για αιώρηση κλπ παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην αίθουσα κατά τη διάρκεια της συνεδρίας και βοηθούν το παιδί να φτάσει στο υψηλότερο δυνατό λειτουργικό επίπεδο.
Σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή τη διαδικασία παίζουν οι γονείς και η οικογένεια. Όσο και να προσπαθεί ο θεραπευτής, με όσα μέσα και να διαθέτει, αν ο γονιός δεν τα αποδέχεται και δεν βοηθά το παιδί στο σπίτι, κανένα πρόγραμμα όσο σωστά δομημένο και να είναι , δεν θα έχει αποτέλεσμα. Γι αυτό η συμβολή σας είναι πολύ σημαντική, γιατί προσφέρει στο παιδί ασφάλεια, μειώνει το άγχος και αυξάνει τη διάθεση και το ενδιαφέρον του για θετικά αποτελέσματα.
Να θυμάστε πάντα πως η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση των όποιων δυσκολιών, πριν την ένταξη του παιδιού στο σχολικό περιβάλλον, συμβάλει στην επιτυχή μετάβαση του από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό. Επιπρόσθετα , αποφεύγονται ψυχολογικά προβλήματα λόγω πιθανής αποτυχίας και απόρριψης που θα βίωναν στο χώρο του σχολείου.
Έλενα Τσολάκη
εργοθεραπεύτρια
Δυσαναγνωσία & Τρόποι Αντιμετώπισης στο Σπίτι
Πολλά παιδιά παρουσιάζουν δυσκολία στην ανάγνωση, ακόμα και μετά την Α’ και τη Β’ Δημοτικού, κάτι που αποκαλείται δυσαναγνωσία. Το πιο σύνηθες φαινόμενο είναι η αργή και διστακτική ανάγνωση, χωρίς σωστή έκφραση και ακρίβεια. Επίσης συχνά-όχι πάντα- τα παιδιά που διαβάζουν αργά δεν καταλαβαίνουν αυτό που διαβάζουν.
Αν το παιδί βρίσκεται στα αρχικά στάδια εκμάθησης της ανάγνωσης του δίνουμε λίγο χρόνο μήπως και ξεπεράσει τη δυσκολία. Μερικές συμβουλές είναι:
Βεβαιωθείτε ότι γνωρίζει όλα τα φωνήματα καλά.
Διαβάστε πρώτα εσείς το κείμενο, βάζοντας όμως το παιδί να δείχνει με το δάχτυλο του ή ένα μολύβι κάθε λέξη μέσα στο κείμενο που διαβάζετε.
Διαβάστε μαζί! Έτσι δεν θα νοιώθει άβολα αν κάπου κομπιάζει. Μετρήστε μέχρι το τρία και ξεκινήστε την ανάγνωση κειμένου ή λέξεων μαζί.
Κάντε μικρές λίστες με λέξεις από το κείμενο για να διαβάζει το παιδί δυνατά.
Υπενθυμίζετε στο παιδί τι πρέπει να κάνει στα σημεία στίξης.
Αν δυσκολεύεται σε μια λέξη, χωρίστε την σε συλλαβές με χρώματα για να μάθει να τη διαβάζει σωστά. π.χ. κα λη με ρα
Όταν διαβάζετε διαλόγους αλλάξτε τις φωνές σας! Αρέσει πολύ στα παιδιά! Προτιμάτε κείμενα με διαλόγους αν θέλετε να διδάξετε τον σωστό τρόπο έκφρασης της ανάγνωσης.
Αφού ολοκληρωθεί η ανάγνωση ενός κειμένου, κάντε ερωτήσεις για να δείτε αν το παιδί έχει καταλάβει αυτό που διαβάσει.
Δείξετε με τα λόγια αλλά και με πράξεις ότι είστε ευχαριστημένοι από την προσπάθεια του/της
Διαβάστε παραμύθια, ιστορίες με εικόνες
Πάνος Χριστοφιλέας
Ειδικός Παιδαγωγός/Λογοπεδικός
Σκέψεις για τη Λογοθεραπεία από την Ελπίδα Τζίβα
Το παρακάτω κείμενο παραθέτει σκέψεις και ιδέες ενός κοριτσιού 25 χρόνων με σπαστική τετραπληγία και τελειόφοιτη της Θεολογικής Σχολής Αθηνών , σε σχέση με την Λογοθεραπεία.
Σας το παρουσιάζουμε με πολύ σεβασμό και αγάπη προς την Ελπίδα και ελπίζουμε να λειτουργήσει ως δεξαμενή σκέψης και ευαισθητοποιήσης όλων μας και ιδιαίτερα των θεραπευτών που δουλεύουμε με παιδιά με Ειδικές Ανάγκες
ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΟΥ ΒΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ήθελα, από καιρό, να εκφράσω τις σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου για τις προσωπικές μου εμπειρίες σχετικά με τη λογοθεραπεία. Αυτά που θα γράψω είναι προσωπικές μου απόψεις.
Οι άνθρωποι που πάσχουμε από Εγκεφαλική Παράλυση-Σπαστική Τετραπληγία χωροαθετωσικού τύπου, έχουμε έντονη δυσαρθρία, δηλαδή δε μπορούμε να μιλάμε φυσιολογικά. Έτσι, δημιουργούνται κάποια προβλήματα στην προσωπική μας ζωή, για παράδειγμα δε μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τους φίλους μας και πολλές φορές χρειάζεται να επεμβαίνουν τα μέλη της οικογένειάς μας για να τους «μεταφράσουν» το τι λέμε. Στο Πανεπιστήμιο δε μπορούσα να διατυπώσω τις απορίες μου προς τους καθηγητές μου αλλά ούτε μπορούσα να συμμετάσχω στις συζητήσεις που έκαναν με τους υπόλοιπους συμφοιτητές μου. Όλα αυτά μας δημιουργούν θλίψη, οργή, αγανάκτηση, θυμό και άγχος.
Κατά τη γνώμη μου, πρωταρχικός στόχος της λογοθεραπείες είναι η διόρθωση και η εκφορά του λόγου. Γι΄αυτούς τους λόγους έκανα από νήπιο συνεδρίες λογοθεραπείας. Για ένα διάστημα είχα μια λογοθεραπευτρία που επέμενε, με άσχημο και ασεβή τρόπο, να κάνω αναπνευστικές ασκήσεις, που εγώ δεν τις ήθελα διότι βαριόμουν, με κούραζαν και δεν είχαν το επιθυμητό, για εμένα, αποτέλεσμα. Έλεγε ότι αυτές με βελτίωναν και γι΄αυτό επέμενε να τις κάνω στο σπίτι μόνη μου, με βάρβαρο τρόπο και με φωνές. Εγώ την αγνοούσα βέβαια.
Τώρα έχοντας πιο ώριμη σκέψη σκέφτομαι ότι μπορεί να ήταν λάθος μου που δεν είχα περισσότερη υπομονή και δεν τις έκανα, αλλά εκείνη την στιγμή αισθανόμουν ότι ήταν αγενής απέναντι μου , δεν έκανε ποτέ υποχωρήσεις και με πρόσβαλλε.
Όντως λοιπόν με τον καιρό είχα κάποια βελτίωση, αλλά όχι τόσο από τις αναπνευστικές, που τις έκανα μια φορά την εβδομάδα με τη θεραπεύτρια, αλλά διότι στο σπίτι καθόμουν μπροστά στον καθρέπτη και έλεγα λέξεις και προτάσεις. Αυτές τις ασκήσεις τις κάνω και τώρα με τον νύν λογοθεραπευτή μου, τον κ. Κώστα και νοιώθω δημιουργική και όμορφα.
Επίσης κάνουμε αρκετές στοματοπροσωπικές ασκήσεις και ασκήσεις μάσησης. Με τη προηγουμένη λογοθεραπεύτρια κάναμε απειροελάχιστες απ΄ αυτές τις ασκήσεις που κατά την γνώμη μου δεν ήταν και οι σωστές. Με την λογοθεραπευτρια μου είχαμε τέσσερα χρόνια διαφορά και νιώθω ότι δεν είχε την κατάλληλη σοβαρότητα στην δουλειά της. Το μυαλό της , όπως και το δικό μου σε αυτήν την ηλικία ήταν στην καλοπέραση και την κουβέντα ακόμα και την ώρα της συνεδρίας μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ότι μίλαγε με την άλλη θεραπεύτρια, που ήταν μαζί μας στον χώρο και έκανε συνεδρία με άλλο παιδί. Μίλαγαν για τα προσωπικά τους και στα γαλλικά για να μη καταλαβαίνω τι λένε. Εγώ τσαντιζόμουν, γιατί μ΄ αυτόν τον τρόπο υποτιμούσαν τη νοημοσύνη μου.
Για να μη συμβαίνουν τέτοιες καταστάσεις, θα πρέπει στα Κέντρα Ειδικών Θεραπειών ο κάθε θεραπευτής και ο θεραπευμένος του να είναι σε ξεχωριστές αίθουσες και να μπαίνει και ένας συγγενής του θεραπευμένου , εάν ο ίδιος το επιθυμεί, βασικά για ψυχολογικοηθικούς λόγους και να συνεργάζονται και οι τρείς τους, αρμονικά. Όταν ο θεραπευμένος είναι ενήλικας και δεν έχει νοητική Αναπηρία κατά την γνώμη μου θα πρέπει να συναποφασίζει μαζί με τον θεραπευτή του τους στόχους και το πρόγραμμα ασκήσεων της θεραπείας και όχι να αποφασίζουν μόνοι τους ή με τους διευθυντές των θεραπευτηρίων ή με τους άλλους θεραπευτές, εκείνοι δε γνωρίζουν τα πραγματικά μας προβλήματα.
Η θεραπεύτρια στην δική μου περίπτωση είχε πρωταρχικό στόχο να μην έχω σιελόρροια, αυτό για μένα είναι ο δεύτερος στόχος μου, εφόσον καταφέρω να μιλώ καλύτερα για να συνεννοούμαι με τους δικούς μου ανθρώπους. Η σιελόρροια σε μένα είναι πιο έντονη όταν δεν είμαι καλά ψυχολογικά, όταν όμως νιώθω καλά δεν έχω τόσο έντονη και χωρίς να κάνω καμιά άσκηση. Εκείνη, γι΄αυτό το ζήτημα, με προσέβαλε και με πλήγωνε λέγοντας μου ότι είναι αντιαισθητικό και σίχαμα για τους άλλους, αλλά αυτό δεν ισχύει για τους δικούς μου ανθρώπους. Επίσης, μου ‘λέγε, πως αν δε λύσω αυτό το θέμα της σιελόρροιας δε θα μιλήσω ποτέ, μεγάλο λάθος , πολλοί άνθρωποι που έχουν το ίδιο ζήτημα μ΄ εμένα, μιλάνε, σχεδόν, μια χαρά.
Επίσης όταν δεν ήθελα να κάνω κάτι, μου το επέβαλε με το ζόρι και με φωνές. Πρέπει να είναι σεβαστό το δικαίωμά μου να μη θέλω να κάνω αναπνευστικές, είμαι ενήλικας άνθρωπος με δική μου βούληση και κριτική σκέψη και σε κανέναν δεν επιτρέπω τέτοιες συμπεριφορές, έχω όρια.
Με τον τωρινό μου λογοθεραπευτή κάνουμε αναπνευστικές, αλλά είναι ανώδυνες, διασκεδαστικές και διαρκούν λίγα λεπτά της ώρας.
Οι θεραπευτές και οι θεραπευμένοι, όταν οι τελευταίοι είναι ενήλικες, δεν έχουν σχέση δασκάλου-μαθητή, είναι συνεργάτες και πρέπει να υπάρχει μεταξύ τους αλληλοσεβασμός και αλληλοκατανόηση.
Επίσης την ρωτούσα πότε θα λειτουργήσουν οι ασκήσεις και οι απαντήσεις ήταν πάντα εκτός θέματος. Ειχα την ανάγκη για ένα χρονοδιάγραμμα , ήθελα να μπορώ να γνωρίζω πότε θα έχουν αποτελέσματα οι θεραπείες μας , 2 ή 3 χρόνια, 3 ή 6 μήνες.. Μου έλεγε ότι κάνω θεραπεία για συντήρηση, ενώ, εγώ κάνω για αποκατάσταση. Μου έλεγε ότι το ζήτημα δεν είναι να μου μάθει να λέω 50-100 λέξεις, για εμένα αυτό ακριβώς, είναι το ζητούμενο, να επικοινωνώ με τους γύρω μου.
Υπάρχει ένα σύστημα επικοινωνίας για άτομα με εγκεφαλική παράλυση που υποβοηθούν το άτομο να επικοινωνήσει . Σκοπεύουμε κάποια στιγμή να το αγοράσουμε. Είναι ένα tablet που ό,τι γράφω θα το εκφωνεί, θα το έχω πάντα μαζί μου και θα υποβοηθά στην επικοινωνία μου με τους άλλους.
Ενώ λοιπόν παλαιότερα η μητέρα μου της εξηγούσε ότι δε μπορούσε να παρθεί σύντομα, λόγω των οικονομικών μας δυσχερίων, η λογοθεραπευτρία επέμενε να πάρω αμεσότατα αυτό το σύστημα (σαν κακομαθημένο παιδάκι) για να αντικαταστήσει την ομιλία μου, για να είμαι( δήθεν) ανεξάρτητη.
Η ομιλία του ανθρώπου δεν αντικαθίσταται με τεχνολογικά μέσα, υποβοηθείται μόνο. Εγώ και η οικογένειά μου δε θέλαμε τη γνώμη της επ΄αυτού, θα ρωτούσαμε τον προγραμματιστή μου, που έχει γνώσεις επ΄αυτού. Θα αγοραστεί , αφού θα λυθούν οι οικονομικές μας δυσκολίες αλλά, και το σημαντικότερο, εφόσον θα έχω εξαντλήσει όλα τα περιθώρια, για να γίνει βελτίωση της άρθρωσής μου, στο μέγιστο βαθμό. Εκείνη εφόσον ήθελε να είμαι πραγματικά, ανεξάρτητη, ας μου μάθαινε να λέω φράσεις που θα διευκολύνουν την καθημερινότητα μου.
Με τον τωρινό μου θεραπευτή, που δουλεύω μαζί του τα δύο τελευταία, σχεδόν, χρόνια, συνεργαζόμαστε άψογα και δεν επεμβαίνει, καθόλου, σε αυτό το κομμάτι. Κατά τη γνώμη μου, οι λογοθεραπευτές δεν πρέπει να ασχολούνται, επουδενί, με τα συστήματα επικοινωνίας, διότι αυτή είναι δουλειά των ειδικών προγραμματιστών υπολογιστών. Οι θεραπευτές πρέπει, μόνο, να βοηθούν τους θεραπευόμενους, να μιλούν, όσο γίνεται, πιο φυσιολογικά.
Οι θεραπευτές, πρέπει, να κατανοούν σε βάθος τα ζωτικά προβλήματα των θεραπευόμενων τους, να αφουγκράζονται τις αγωνίες που έχουν για το μέλλον της ζωής τους και να τους βοηθούν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Να τους νιώθουν, με λίγα λόγια!
Ελπίδα Τζίβα
Ο αδερφός μου ο Αντρέας, ένα παιδί με δυσλεξία και ΔΕΠΥ
(Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα)!
Ο Αντρέας είναι σχεδόν ένα χρόνο μικρότερος μου, έντεκα μήνες για την ακρίβεια. Το 1989 ο Αντρέας ήταν 5 ½ χρονών και η πρώτη χρονιά που θα πήγαινε στο δημοτικό …μαζί με μένα! Είχε κερδίσει χρόνο!!!
Ακόμα θυμάμαι την πρώτη μέρα στο σχολείο!!!
Για μένα ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή , για τον μικρό μου αδερφό ήταν ένα μαρτύριο.
Το έσκασε τρέχοντας και κλαίγοντας. Έτσι χρειάστηκε να έρθει η μαμά για λίγες μέρες μαζί του στο σχολείο. Ο καιρός πέρασε και ο Αντρέας άρχισε σιγά σιγά να προσαρμόζεται.
Άρχισε;;;;
Κατά γενική ομολογία δασκάλων και οικείου περιβάλλοντος ο Αντρέας : «είναι πολύ ζωηρός», «είναι ένα άτακτο παιδί», «δεν του αρέσει το σχολείο», «είναι απρόσεκτος», «δεν διαβάζει στο σπίτι- παρόλο που ο Αντρέας διάβαζε κάθε μέρα για αρκετές ώρες μαζί με την μαμά μέχρι και τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου». Και στην συνέχεια…. «έχει πολύ κακό γραφικό χαρακτήρα, δεν καταλαβαίνουμε τι γράφει», «μπερδεύει τα γράμματα και τους αριθμούς, δεν χρησιμοποιεί ποτέ τόνους», «ο Αντρέας είναι πάρα πολύ έξυπνος, έχει απίστευτες δυνατότητες αλλά δεν προσπαθεί» και στο τέλος τι να κάνουμε; «ο Αντρέας είναι κακός μαθητής , δεν τα παίρνει τα γράμματα».
Και αυτό το «είναι κακός μαθητής , δεν τα παίρνει τα γράμματα» τον ακολουθούσε και στα 12 χρόνια της σχολικής του ζωής.
Ο Ανδρέας με πολύ δυσκολία τελείωσε το λύκειο και στην συνέχεια ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση , όπου είχε την τύχη να υπάρχει.
Πριν χρόνια (αφού είχαμε τελειώσει το σχολείο) η μητέρα μου παρακολουθούσε μια εκπομπή στην τηλεόραση και άκουσε τον όρο «δυσλεξία», παρεξηγημένη έννοια μέχρι εκείνη την στιγμή στο μυαλό της.
Η δυσλεξία, λέει, είναι μια μαθησιακή δυσκολία. Όσα παιδιά έχουν δυσλεξία έχουν έντονη δυσκολία στο σχολείο. Μπερδεύουν τους φθόγγους , γράφουν ανάποδα, δείχνουν αδυναμία στην κατανόηση των μαθημάτων και δεν μπορούν να ακολουθήσουν το παιδαγωγικό πρόγραμμα. Ωστόσο με σωστή διαπαιδαγώγηση από έναν ειδικό παιδαγωγό τα παιδιά αυτά εκπαιδεύονται , μαθαίνουν τρόπους και τρίκ να διαβάζουν και να μην μένουν πίσω, τουλάχιστον μαθαίνουν να προσπαθούν!!!
Αμέσως η μητέρα μου με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει : «ο Αντρέας νομίζω έχει δυσλεξία!»
Σήμερα μετά από όσα έχω μάθει και διαβάσει αντιλαμβάνομαι ότι ο μικρός μου αδερφός είναι δυσλεκτικός που εκείνη την εποχή συνδυαζόταν με ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα).
Σήμερα έχει αποκτήσει την δική του οικογένεια και είναι ένας ευτυχισμένος μπαμπάς. Έχει την δική του επιχείρηση και παλεύει σκληρά… αλλά τα τιμολόγια τα γράφει η σύζυγος του!!!
Αν τον ρωτήσετε είμαι σίγουρη ότι ακόμα τον κυνηγάει αυτή η ανελέητη σύγκριση με την καλή μαθήτρια την αδερφή του και αυτό το «είσαι κακός μαθητής».
Λίγα λόγια για την δυσλεξία:
Δυσλεξία είναι μια μαθησιακή δυσκολία και ορίζεται ως εξελικτική διαταραχή των ακαδημαϊκών δεξιοτήτων στην (ανάγνωση , γραφή , αντίληψη μαθηματικών). Τα άτομα με δυσλεξία δυσκολεύονται να μάθουν μέσω της γραπτής ή προφορικής γλώσσας , χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος και συνήθως είναι έξυπνα και ευφυή άτομα.
Έρευνες δείχνουν ότι το 20-25 % του μαθητικού πληθυσμού έχει κάποιου είδους μαθησιακής δυσκολίας και το 5% έχει δυσλεξία.
«Η παγκόσμια ομοσπονδία της νευρολογίας καθορίζει την δυσλεξία ως “διαταραχή που φανερώνεται από τις δυσκολίες στην εκμάθηση του διαβάσματος , παρά την επαρκή νοημοσύνη και τις κοινωνικές και πολιτιστικές ευκαιρίες του ατόμου”
Η δυσλεξία δεν είναι αυστηρά μόνο μια διαταραχή ανάγνωσης που χαρακτηρίζεται από τις αντιστροφές. Είναι ένα σύνδρομο των πολλών και ποικίλων συμπτωμάτων που έχει επιπτώσεις σε εκατομμύρια παιδιά και ενήλικες.
Από πολλούς αναγνωρίζεται η δυσλεξία ως ”διαφορετικός τρόπος σκέψης” παραλληλίζοντας την δυσλεξία με την δυνατότητα που έχει κάποιος να δει πολυδιάστατα . Η δυνατότητα να σκέφτεται με εικόνες και να καταχωρούνται αυτές οι εικόνες ως πραγματικές.»
Πηγή wikipedia
Μαθησιακές δυσκολίες
Οι μαθησιακές δυσκολίες εκδηλώνονται με μειωμένη απόδοση στις δεξιότητες γραφής, ανάγνωσης, ομιλίας ή και μαθηματικών ικανοτήτων. Τα παιδιά που παρουσιάζουν κάποιο είδος μαθησιακής δυσκολίας (δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαναγνωσία, διάσπαση προσοχής, διαταραχή λόγου- ομιλίας, δυσαριθμησία κλπ) έχουν φυσιολογική νοημοσύνη. Ένα κοινό χαρακτηριστικό των παιδιών με Μαθησιακές Δυσκολίες είναι η αδυναμία του να ανταποκριθούν στις ακαδημαϊκές δεξιότητες ενώ πρόκειται για έξυπνα παιδιά.
Για την αξιολόγηση μιας μαθησιακής δυσκολίας χρειάζεται στενή συνεργασία του εκπαιδευτικού και των γονέων του παιδιού με τους ειδικούς (παιδοψυχολόγο, λογοθεραπευτή, ειδικό παιδαγωγό κλπ).
Χαρακτηριστικά Ειδικών μαθησιακών Δυσκολιών
Για να μπορέσει να γίνει ολοκληρωμένη εκτίμηση από έναν ειδικό θα πρέπει το παιδί να έχει τελειώσει την 2η τάξη του δημοτικού σχολείου, έτσι ώστε να έχει κατακτήσει τις βασικές γνώσεις ανάγνωσης και γραφής. Κάποια χαρακτηριστικά των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών είναι: 1.Η δυσκολία στην ανάγνωση, δηλαδή το παιδί είτε συλλαβίζει είτε διαβάζει ένα γράμμα τη φορά 2.Η δυσκολία στη αποτύπωση κειμένου στο χαρτί, δηλαδή ενώ το παιδί μπορεί να εκφράσει με σαφήνεια μια άποψη, δεν μπορεί να την αποτυπώσει σε γραπτό κείμενο 3. Να υπάρχουν πολλά ορθογραφικά λάθη στο γραπτό λόγο του παιδιού 4. Η γραφή του παιδιού να μην είναι καθαρή, δηλαδή να γράφει πάνω ή κάτω από τη γραμμή, να γράφει χωρίς να κρατάει αποστάσεις μεταξύ των λέξεων ή τα γράμματα του να μην είναι ευδιάκριτα 5. Να μπερδεύει το παιδί συλλαβές στη χρήση προφορικού και γραπτού λόγου π.χ. πακάκι αντί για καπάκι 6. Η δυσκολία στο να αναγνωρίσει ή να αναγνώσει αριθμητικά σύμβολα 7. Να συναντάει το παιδί μεγάλη δυσκολία όταν πρέπει να υπολογίσει χρόνο και αποστάση.
Ακόμα:
Μπερδεύει παρόμοια “ηχητικά” και σχηματικά γράμματα όπως τα “φ” με τα “θ”,”β” με “δ”,”π” με “μπ” κτλ;
Έχει ιδιαίτερη δυσκολία στον χωροχρονικό προσανατολισμό, τις χρονικές ακολουθίες (μήνες, μέρες της εβδομάδας)
Παραλείπει, αντιμεταθέτει, αντιστρέφει γράμματα ή/και συλλαβές ή “κολλάει” τις λέξεις μεταξύ τους όταν γράφει;
Δυσκολεύεται να κατανοήσει το νόημα του κειμένου (μάθημα) εκτός και αν του το διαβάσει ή του το διηγηθεί κάποιος άλλος;
πραγμάτων (πχ μήνες του χρόνου);
Δείχνει έλλειψη ενδιαφέροντος για τα βιβλία και για οτιδήποτε χρησιμοποιείται γραπτός λόγος;
Δυσκολεύεται να αντιγράψει από τον πίνακα;
Αντιμετωπίζει προβλήματα στην οργάνωση της μελέτης και του χρόνου του;
Αν παρατηρείτε κάποια από τα παραπάνω χαρακτηριστικά στο παιδί σας, θεωρείται σημαντικό να γίνει μια ολοκληρωμένη εκτίμηση το συντομότερο δυνατόν, έτσι ώστε να μην κλονιστεί σημαντικά και ανεπανόρθωτα η σχέση του παιδιού με το σχολείο και τη μάθηση.